Bilimsel adı, Iridomyrmex olan kokulu bahçe karıncaları, siyah renktedir. Bu karınca türü, ezildiğinde belirgin ve keskin bir koku üretir. Tipik olarak, kokulu bahçe karıncasının yetişkini 4 mm uzunluğa ulaşır. Bazen Arjantinli karıncalarla karıştırılırlar, ancak ezildiklerinde renk ve koku bakımından farklılık gösterirler. Yuvalarını taşların altında inşa ederler, ancak duvar boşluklarında da bulunabilirler. Genellikle sadece bir su kaynağı aramak için içeri girerler.
Bu karıncalar oldukça agresif ve kararlılardır. Bu karıncalar, düşmanlarına savunma salgıları bulaştıran iğnelerden yoksundur. Diğer omurgasızlarla ve birçok bitki ile güçlü bir şekilde etkileşime girdikleri için ekolojik olarak en önemli gruplardan biridir. Iridomyrmex türleri genellikle agresif işçiler tarafından devriye gezilen büyük yuvalar oluşturur. Bu, bölgede yuva yapabilecek ya da yiyecek arayabilecek diğer türlerin sayısını önemli ölçüde azaltır. Iridomyrmex türlerinin agresif eylemleri sadece diğer karınca türleri ile sınırlı değildir. Aynı ve yakın akraba et karıncalarının (Iridomyrmex purpureus grubu) ayrı kolonileri, iyi tanımlanmış sınırlara sahip ayrı, üst üste binmeyen bölgeler oluşturur. Bu sınırlar düzenli olarak devriye gezilir ve anlaşmazlıklar ortaya çıktığında, ritüelleşmiş kavgalar meydana gelebilir. Bu kavgalar sırasında, her koloniden çok sayıda işçi bir araya gelir, bacaklarının ucunda dik durur ve arka ayaklarıyla birbirlerine tekme atarlar. Bu çatışmalar, savaşçılar arasında çok az ölümle ya da hiç ölüm olmadan saatlerce hatta günlerce sürebilir. Sınır anlaşmazlığı çözüldüğünde, işçiler yuvalarına geri dönerler ve eski savaş alanında çok az etkileşim görülür.
Davranış
Tipik olarak omnivorlar, proteinleri yiyebilir ve bazen doğal kaynaklardan, özellikle nem bileşeni için şeker yiyebilirler. Bu tür agresif olabilir ve mükemmel temizleyicilerdir. Iridomyrmex'in çoğu türü genel çöpçülerdir. Bazı işçileri büyük, iyi tanımlanmış sütunlar halinde aynı beslenme alanlarında uzun süreler boyunca yiyecek ararlarken, diğerleri tek tek yem arar. Birçok bitki, karıncalar ve diğer böcekler için çekici olan özel besin gövdelerine (elaiozomlar) sahip tohumlar üretir. Iridomyrmex avcıları genellikle bu tohumlara çekilir ve onları yuvalarına taşır. Tohumlardan besin gövdeleri alındıktan sonra tohumlar atılır. Karıncaların yuvalarının içinde veya yakınında olması genç fidelere koruma sağlar ve bitkilerin hayatta kalmasını artırabilir.
Riskler
Zararlılardan daha çok rahatsızlık veren, toprakta çimin yerini değiştirebilecek ve kaldırımın dengesini bozabilecek büyük koloniler oluşturabilirler.
