Kahverengi sıçan, rattus norvegicus, fare ailesinin oldukça büyük bir üyesidir. Ortalama olarak, bu sıçanlar yaklaşık 400 mm burun kuyruğuna ulaşır ve 140 ile 500 g ağırlığındadır. Erkekler genellikle dişilerden daha büyüktür. Doğal popülasyonlarda, bu sıçanlar sırt yüzeyinde genellikle alt tarafa yakın gri veya ten rengi bir renge açılan kaba, kahverengimsi kürk (bazen siyah veya beyaz kıllarla lekelenir) ile kaplanır. Kulakları ve kuyruğu keldir. Kuyruğun uzunluğu vücudun uzunluğundan daha kısadır.
Coğrafi Dağılım
Kahverengi sıçanlar (Rattus norvegicus) aslen kuzey Çin'e özgüdür. Bir dizi tanıtımın ardından, türler 18. yy'ın başlarında Doğu Avrupa'ya giden yolu bulmuştu. 1800 yılına kadar her Avrupa ülkesinde meydana geldiler. Bugün, Norveç sıçanları kahverengi sıçan olarak da bilinir. Antarktika hariç dünyanın her kıtasında bulunabilir.
Yetişme Ortamı
Bu sıçanlar Asya'da ormanlara ve çalılık bölgelere özgüdür. Ancak bugün, insan nüfusunun hızla genişlemesinin yanı sıra tercih edilen yaşam alanlarını bulmaktadır. Dünyadaki neredeyse her liman kentinde bu kemirgenler önemli bir nüfusa sahiptir. Çöplükler, kanalizasyonlar, açık alanlar, ormanlık alanlar, bodrumlar, yiyecek ve barınakların bulunabileceği hemen hemen her yerde çeşitli yaşam alanlarını işgal ederler.
Üreme
Kahverengi sıçanlar çiftleşme sistemi en iyi poligynandrous olarak tanımlanır. Bu sıçanlar büyük gruplar halinde üreme eğilimindedir. Bir dişi 6 saatlik östrus dönemine girdiğinde, rakip erkeklerle 500 kez eşleşebilir. Teknik olarak mevsimlik bir damızlık olmasa da, yılın daha sıcak aylarında çiftleşme artışı meydana gelir. Bir dişi yılda ortalama olarak 7 kez doğum yapabilir. Doğumdan yaklaşık 18 saat sonra, (dişiler doğum sonrası östrus yaşar ve) tekrar çiftleşir. Bu üreme fonksiyonu, her yıl dişi başına 60 genç Norveç sıçanı sağlar. 22 ile 24 günlük kısa bir gebelik döneminden sonra, yaklaşık 8 yavrudan oluşan sıçanlar doğar. Gençler çok küçük ve az gelişmiştir. Gözlerinin açılması 14 ile 17 gün sürer. Yenidoğanlar ortalama 5 gram ağırlığındadır ve 3 ile 4 haftada, sütten kesilene kadar sütle beslenir. Sonrasında gençler yuvadan ayrılır.
Çoğu zaman, çok sayıda dişinin yavruları aynı yuvayı işgal eder ve gerçek annelerin kim olduğuna bakılmaksızın, tüm gençlere yetişkinler tarafından bakılır. Bu toplumsal bakım, türleri kooperatif yetiştiriciliği haline getirir. Ebeveyn bakımı dişiler tarafından sağlanır. Birden fazla dişi olan yuva gruplarında, bir anne öldürülürse, diğer dişiler yenidoğanları emzirir. Erkekler ebeveyn bakımına katılmazlar. Erkekler genellikle 3 ayda cinsel olgunluğa ulaşır. Kahverengi sıçanların yaşam süresi maksimum 4 yıldır (esaret altında). Vahşi doğada, 2 yıla kadar yaşadıkları varsayılır.
Davranış
Çoğunlukla gece ya da gece karanlığında aktif olan Norveç fareleri, yuva kazmaya, yiyecek aramaya ve bu saatler boyunca yuva hazırlamaya giderler. Çoğu zaman, bu sıçanlar suya yakın bölgelerde ikamet eder. Mükemmel yüzücülerdir ve genellikle "su sıçanları" olarak adlandırılırlar. Yem arama davranışları, fareleri, öğrenilen güzergahlar yoluyla gıda kaynakları bakımından zengin olduğu bilinen bölgelere uzun gece gezilerine götürebilir. Norveç sıçanlarında çok fazla öğrenme kapasitesi vardır. Karmaşık kanalizasyon ve yuva ağlarında yollarını hatırlayabilirler. Öğrenme yetenekleri psikologlar tarafından ayrıntılı olarak incelenmiştir.
Bu sıçanlar tipik olarak büyük, erkek egemen gruplarda yaşar. Bu tür grupların hiyerarşisi bir bireyin büyüklüğüne dayanır. Yuvalar, yapraklar, çöpler, dallar, vb. dahil olmak üzere verimli yemlerden yapılmış malzemelerden yapılır. Yuvalar genellikle karmaşıktır; gıda depolama, yuvalama ve "son hendek" odalarından oluşur. Çoğu memeli gibi, kahverengi sıçanlar da çeşitli iletişim yolları kullanır. Vokaldirler ve iletişim sırasında vücut duruşları gibi görsel ipuçlarını kullanırlar. Norveç sıçanları nispeten iyi işitme ve dokunma yeteneklerine sahiptir. Yerdeki çok küçük titreşimleri hissedebilir. Pençeleri ve bıyıklarıyla tamamen karanlıkta yollarını bulabilirler. Bununla birlikte, bu sıçanların, muhteşem koku duyusu olmasaydı, diğer tüm yem arama makinelerine karşı böyle bir avantajı olmazdı. Koku, bu sıçanların en iyi duyusal kanalıdır. Koku duyusu yiyecek bulmak ve bir grubun bireylerini ayırt etmek için kullanılır.
Koku ve dokunma duyularını kullanarak, her türlü yiyeceğin sürekli bir kaynağı olduğu göz önüne alındığında, kolayca hayatta kalabilirler. Denize yakın yaşayan bazı sıçanların pençeleriyle balık yakaladıkları görülmüştür. Genelde civciv, fare, kuş ve küçük kertenkelelere saldırırlar, hatta bebek insanlara saldırdıkları bile bilinmektedir.
İnsanlar İçin Ekonomik Önemi: Olumlu
Kahverengi sıçanlar tıbbi ve genetik araştırmalarda yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu araştırma fizyoloji, genetik, immünoloji, patoloji ve epidemiyolojide önemli ilerlemelere yol açmıştır. Ayrıca popüler evcil hayvanlardır ve hızlı öğrenme yetenekleri ve laboratuvar ortamlarında tutulması kolay olduğu için davranış araştırmalarında önemlidirler.
İnsanlar İçin Ekonomik Önemi: Olumsuzdur.
Bazıları Norveç sıçanlarını tüm zamanların en büyük memeli zararlısı olarak görmektedir. Çünkü bu sıçanlar, tarihteki tüm savaşlardan daha fazla ölüme neden olmuşlardır. Sıçanlara bulaşan hastalıkların, son 1000 yılda gerçekleşmiş tüm savaş ve devrimlerden daha fazla insan öldürdüğü düşünülmektedir. Bu sıçanlar bubonik veba, tifüs, trikinosus, tularemi, bulaşıcı sarılık ve diğer birçok ciddi hastalığı taşıyan bit ve pire barındırırlar. Ayrıca insan gıda depolarının tahrip edilmesi, kirlenmesi, binaların iç ve dış kısımlarında hasar gibi önemli maddi hasara neden olurlar. Kahverengi sıçanlar kümes hayvanlarını, ev hayvanlarını ve av kuşlarını öldürür. Özellikle adalarda bulunan birçok yaban hayatı türünün tehlikeye girmesinden veya yok olmasından sorumludur.
